Inferno – Dan Brown

Tytuł: Inferno
Autor: Dan Brown
Wydawnictwo: Sonia Draga
ISBN: 978-83-7508-712-3
Cena: 44,90 zł
Ilość stron: 592

 Lasciate ogne speranza, voi ch'entrate

Dan Brown wiele lat temu zdobył sobie tak wielkie uznanie, że dziś jego książki stają się jednymi z najbardziej wyczekiwanych pozycji roku.

Nie inaczej stało się z Infernem, tekstem o tyle intrygującym, że w sposób jawny korespondującym z jednym z najwybitniejszych dzieł stworzonym przez człowieka – Boską Komedią. Tekst ów od pokoleń inspiruje artystów różnych sztuk, czyniąc Dantego nieśmiertelnym. Jego Inferno zdefiniowało średniowieczne pojęcie piekła, po to, by po setkach lat ustalić piekło ponowoczesności, zdanej na łaskę genetyków lubujących się w teoriach transhumanizmu.

Po raz kolejny w zapobieżeniu tragedii wynikającej z ludzkich pragnień ocalenia świata, będzie musiał pomóc Robert Langdon – wybitny znawca symboli, uniwersytecki wykładowca, a przy tym nieustraszony wybawiciel ludzkości, czego dowiódł już nie raz.
Mężczyzna zostaje zwerbowany przez Światową Organizację Zdrowia do powstrzymania szalonego naukowca, upatrującego szansę na pomoc ludzkości w wytworzeniu groźnego wirusa, mającego drastycznie zmniejszyć ilość populacji, podobnie jak kiedyś czarna śmierć. Genetyk ów, to wyznawca idei transhumanizmu, a przy tym wybitny znawca Boskiej Komedii, przybierający postać Cienia odzianego w ptasią maskę lekarską, noszoną  w czasach dżumy.

 Swój misterny plan ocalenia świata od zagłady, oparł na tekście Piekła. Wydaje się, że jedyną osobą, która jest w stanie zlokalizować miejsce ukrycia wirusa, jest Langdon. Niestety, podczas akcji doznaje on amnezji, na skutek tego nie wie, jakim sposobem znalazł się we Florencji ani też komu powinien zaufać. Na jego drodze staje pielęgniarka, cudowne dziecko – Sienna Brooks, która według niego, jest jedyną osobą, która będzie w stanie mu pomóc.
Razem stają w obliczu wielu niebezpieczeństw i uciekają przed pościgiem. Dokąd poprowadzi ich Dante? W który krąg piekieł przyjdzie im zstąpić?

Brown z charakterystyczną dla siebie plastycznością kreuje dantejskie obrazy i katastroficzną wizję świata. Słowami zdaje się malować to, co wiele lat temu wyrazili Dante i Botticelli.  Przejmujące obrazy silnie korespondują z wieloma tekstami kultury, a kolorytu dodaje wszystkiemu Symfonia Dantejska Liszta pobrzmiewająca w tle wydarzeń.

Inferno oparte na takim samym jak poprzednie teksty autora schemacie fabularnym, niczym pod tym względem nie zaskakuje. Daleko książce tej do fenomenalnych według mnie Aniołów i Demonów oraz Zaginionego Symbolu. Twórca pisze w sposób tendencyjny, nie wnosząc do swoich dzieł niczego nowego, zmienia jedynie scenerie.

Brown to autor, który jest doskonały w typie literatury, którą tworzy, toteż kurczowo trzyma się wytworzonych przez siebie samego sprzedających się motywów i rozwiązań fabularnych.

To pisarz, który niczym już raczej nie zaskoczy – każda kolejna publikacja wychodząca spod jego pióra zdaje się bliźniaczo podobna do poprzednich, stąd też czytelnicy mogą czuć się bezpiecznie – dostaną dokładnie to, czego się spodziewają – ni mniej, ni więcej.

Mimo tej sztampowości Brown jest fenomenem na rynku książki – nie nudzi się i pewnie jeszcze długi czas tak się nie stanie, a każda kolejna jego książka obwarowana jest tak potężną kampanią reklamową na całym świecie, że nie sposób przejść obok niej obojętnie.

Autor Kodu Leonarda da Vinci zdobył sobie uznanie w oczach fanów właśnie dzięki jednolicie prowadzonej narracji bez zaskoczeń [bo choć te występują, to tak naprawdę są quasi-zaskoczeniami, każdy tylko na nie oczekuje, co przekreśla ich właściwą funkcję].

Ja, mimo że czytając Interno troszkę się wynudziłam [pierwsze 200 stron mocno mnie zaintrygowało, później napięcie zaczęło spadać, pomimo że powinno być odwrotnie], wciąż pozostaję pod ogromnym wrażeniem pracy badawczej, jaką musiał wykonać Brown, by połączyć wszystkie fakty historyczne, spleść je z tekstami kultury i z wieloma interpretacjami, a później zmiksować z fikcją, wytwarzając tekst, który się po prostu dobrze czyta i który nie jawi się jako przerysowany i pseudointelektualny. Autor pozostaje mistrzem zacierania granic między fikcją a rzeczywistością i po raz kolejny tym właśnie kupi sobie czytelników.

Dla mnie jego powieść stała się impulsem do niecierpliwego wertowania Boskiej komedii i głębszego zainteresowania się innymi dziełami nią inspirowanymi. To, czego mi brakowało, to tłumaczenie dialogów odbywanych po włosku - niestety, nie wszystkiego udało mi się domyślić.

Z wielką ciekawością śledziłam te momenty narracji, w której Langdon popisuje się swoją wiedzą na temat oglądanych tekstów kultury. Znów pozazdrościłam mu erudycji i inteligencji, ale też żałowałam go za jego naiwność. To taka postać, która jednocześnie budzi mój podziw i współczucie -  i tak od początku do końca.

Polecam tę lekturę wszystkim miłośnikom pióra Browna oraz tym, którzy namiętnie śledzą losy twórców zainspirowanych nieśmiertelnym tekstem Dantego. Nie otrzymacie nic wbijającego w fotel, ale za to przyjemnie spędzicie czas w otoczeniu dzieł najwyższej próby.

Plastyczne opisy Browna i malownicze umiejscowienie akcji podziałają na waszą wyobraźnię, gwarantując niezwykłe doznania. Podczas lektury z książki unosi się zapach historii i starego papieru – poczujecie się jak w monumentalnym muzeum, po brzegi wypełnionym wspaniałymi eksponatami. 

4, Boska Komedia, Dan Brown, Dante, Inferno, ludzkość, piekło, plaga, sensacja, symbol, WHO, wirus, Wydawnictwo Sonia Draga, zaraza, Znak