Dym i lustra to wielokrotnie wznawiany zbiór opowiadań i wierszy Neila Gaimana obejmujących bardzo szerokie spectrum tematyczne.
Od samotności, poczucia wyobcowania, przez miłość, zemstę, psychomachię, aż do opowieści w iście Gaimanowskim stylu – fantastyczne, magiczne, mityczne. Wiele z nich stanowi komentarz do rzeczywistości, nad każdą z nich zaś unosi się autorski duch, wywołujący na powierzchnię mrok, niepokój i nieustannie prowokujący do refleksji.
Ich ciężar gatunkowy jest różny – typowo lekkich opowieści raczej tu nie uświadczymy, za to możemy się poważnie zmęczyć niektórymi tekstami, które zdają się wyjątkowo przytłaczające i trudne w odbiorze. Jest Dym i lustra zbiorem eklektycznym, łączącym różne nastroje i pomysły w jedną, spójną całość.
Choć wolę Gaimana-autora powieści niż Gaimana-autora opowiadań, doceniam jego literacki kunszt także w tworzeniu krótkich form, które nierzadko stanowią dla pisarza wyzwanie większe niż stworzenie powieści pełnowymiarowej.
Polecam wszystkim fanom jego twórczości, jak również tym, którzy jeszcze jej nie zakosztowali – z pewnością nabierzecie apetytu.
