środa, 12 sierpnia 2015

O zrozumieniu osób z upośledzeniem umysłowym (Różowe środy - Sylvia Heinlein)

Przepiękna opowieść o szacunku i zrozumieniu dla osób z upośledzeniem umysłowym.

Bohaterka, Hulda, ma zespół Downa – nie zostało to powiedziane wprost, jednak subtelnie zasugerowane – kobieta znajduje się w ośrodku dla osób z  upośledzeniem umysłowym i według jej siostrzenicy przypomina elfa – nie trzeba więc nic więcej, by dorosły zorientował się z jaką chorobą ma do czynienia. Dziecko nie musi – to bowiem ma wynieść z  książki inną naukę – bez względu na to jak dziwny wydajesz się dla innych i jak odstajesz od tego, co powszechne – jesteś wartościowy.

Hulda to ulubiona ciocia Sary. Dziewczynka spędza z nią każdą środę, obserwując jak ta niezwykle pogodna, radosna i mądra – choć upośledzona umysłowo – kobieta przeżywa każdy kolejny dzień. Dojrzalsza niż niejeden w pełni sprawny człowiek, widząca rzeczy dla innych zakryte, obdarzająca swą mądrością wszystkich wokół.

Sara jako jedyna osoba z rodziny poznała się na cioci – nie widzi w  niej tylko sprawiającej kłopoty i utrudniającej idealne życie osoby, lecz wspaniałego człowieka. Dla dziewczynki nie liczy się choroba Huldy, lecz jej osobowość i promieniująca ponadprzeciętność. Kobieta wyróżnia się z tłumu – i to nie tylko przez swój wygląd, który z pewnością rzuca się w oczy, lecz za sprawą wiecznego uśmiechu i opanowania.
Gdy wolność Huldy ma zostać ograniczona ze względu na decyzję jej siostry, kobieta buntuje się i chce nauczyć innych, że ona także – mimo swojej choroby – ma prawo do samodecydowania o sobie i wybierania tego, co według niej jest dla niej najkorzystniejsze. Sara pomaga jej wpłynąć na swoją mamę. I tak razem uciekają, pokazując jak wiele mogą.

Piękna, pouczająca opowieść bez nachalnego dydaktyzmu. Wartości przekazane zostały tutaj mimochodem, niezwykle sprawnie wplecione w  fabułę, tak, że dziecko doskonale samo odkryje jakie postawy są pożądane, a jakie nie; które postaci symbolizują to, co dobre, a które muszą swoje zachowanie zmienić.


Doskonała i mądra, napisana z ogromną wrażliwością opowieść o (nie)normalności. Wspaniała.

5 komentarzy:

  1. Wspaniale, że powstają takie książki. Dobrze, że dzieci uczy się empatii i zrozumienia, że niepełnosprawność umysłowa w żaden sposób nie świadczy o charakterze danej osoby.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo lubię takie książki, które poruszają ważne tematy i starają się przekazać coś wartościowego. :-) Brzmi naprawdę ciekawie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak też jest - inteligentna, mądra, ogromnie wartościowa propozycja dla młodszych zjadaczy książek.

      Usuń
  3. Cudowna i bardzo potrzebna na naszym rynku wydawniczym książka :)

    OdpowiedzUsuń